Category Archives: อินเตอร์เน็ต

  แสนสิริได้ร่วมมือกับ ฮับบา ไทยแลนด์ (HUBBA Thailand) ผู้บุกเบิก Co-working Space ในไทย และ HUBBA-TO เป็นโปรเจกต์ใหม่ล่าสุดที่เป็นมากกว่าสถานที่นั่งทำงานทั่วไป ที่นี่เป็นแหล่งรวมผู้มีใจรักในงานศิลปะและไอเดียสร้างสรรค์ โดยเปิดพื้นที่ให้ทุกคนสามารถเข้ามาร่วมค้นหาความเป็นอาร์ตติสในตัวเองด้วยคลาสการเรียนการสอนที่หลากหลาย ตั้งแต่ขั้นพื้นฐานเพื่อต้อนรับผู้มีใจรักแต่ยังไม่เคยลงมือทำ โดยมีศิลปินผู้เชี่ยวชาญด้านนั้น ๆ เป็นผู้ให้ความรู้อย่างใกล้ชิด ไปจนถึงศิลปินมืออาชีพที่ต้องการใช้พื้นที่เพื่อสร้างสรรค์หรือแสดงผลงาน ที่นี่ตกแต่งสไตล์อินดัสเทรียล (Industrial) ให้บรรยากาศที่ดิบเท่แบบโรงงาน โชว์ให้เห็นโครงสร้างวัสดุที่ใช้อย่างชัดเจน แบ่งเป็น 2 โซน นั่นก็คือส่วนของ Co-working Space และ Workshop โดยแต่ละพื้นที่มีลักษณะจำเพาะที่แตกต่างกัน จึงดีไซน์โดยใช้เส้นสายและการเลือกใช้สีสันสะดุดตาของท่อเข้ามาตกแต่งเชื่อมโยงทุกส่วนเข้าด้วยกันเป็นหนึ่งเดียว แต่ยังคงแบ่งพื้นที่การใช้งานให้แยกกันอย่างมีสัดส่วน ที่นี่มีกิมมิกน่ารักๆ ช่วยป้องกันโรคออฟฟิศซินโดรมได้เป็นอย่างดี เช่น มีบันไดลิงสำหรับปีนขึ้นห้องประชุมด้านบน บาร์โหน … Continue reading →

  การแสดงพื้นเมืองภาคเหนือ ศิลปะการแสดงทางภาคเหนือเป็นลักษณะศิลปะที่มีการผสมผสานกันระหว่างชนพื้นเมืองชาติต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นไทยลานนา ไทยใหญ่ เงี้ยว รวมถึงพวกพม่าที่เคยเข้ามาปกครองล้านนาไทย ทำให้นาฏศิลป์หรือการแสดงที่เกิดขึ้นในภาคเหนือมีความหลากหลายแต่ยังคงมีเอกลักษณ์เฉพาะที่แสดงถึงความนุ่มนวลของท่วงท่า และทำนองเพลงประกอบกับความไพเราะของเครื่องดนตรีประเภทเครื่องดีด สี ตี เป่า ที่มีความเด่นชัด ไม่ว่าจะเป็น เป้ยะ สล้อ ซอ ซึง และกลอง ที่ปรากฏอยู่ในการฟ้อนประเภทต่างๆ รวมทั้งการแสดงที่มีความเข้มแข็ง หนักแน่นในแบบฉบับของการตีกลองสะบัดชัย และการตบมะผาบ การแสดงพื้นเมืองภาคเหนือนอกจากจะมีลักษณะเป็นแบบพื้นเมืองเดิมไทยลานนา ไทยใหญ่เงี้ยว รวมถึงพม่าผสมกันอยู่แล้ว ยังมีลักษณะการแสดงของภาคกลางรวมอยู่ด้วย ทั้งนี้สืบเนื่องมาจากการที่ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงมีพระชายาพระนามว่า เจ้าดารารัศมี พระราชธิดาของพระเจ้าอินทวิชยานนท์ และเจ้าแม่ทิพเกสร เจ้าเมืองเชียงใหม่ ทำให้อิทธิพลการแสดงของภาคเหนือในสมัยพระราชชายาเจ้าดารารัศมีมีลักษณะของภาคกลางปะปนอยู่บ้าง ทำให้สามารถแบ่งลักษณะการแสดงพื้นเมืองภาคเหนือได้เป็น 3 ลักษณะ 1. ลักษณะการฟ้อนแบบพื้นเมืองเดิม เป็นการแสดงที่มีอยู่ตามท้องถิ่นทั่วไป … Continue reading →

  หอศิลป์ริมน่าน เป็นหอแสดงงานศิลปะของเอกชนขนาดใหญ่บนพื้นที่กว่า 13 ไร่ ตั้งอยู่ริมแม่น้ำน่าน ทางเข้าติดริมถนนทางหลวง (กม.20) ห่างจากตัวอำเภอเมืองน่านประมาณ 20 กิโลเมตร เป็นแหล่งรวมศิลปะและวัฒนธรรมของจังหวัดน่าน ก่อตั้งและดำเนินการโดย วินัย ปราบริปู  ศิลปินชาวน่านชื่อดังที่รักใน ศิลปะ ตัวอาคารไม่ได้ดัดแปลงจากคุ้ม เวียง วัง หรือตึกอื่นๆ แต่อย่างใด แต่เป็นความตั้งใจของเขาที่ต้องการสร้างหอศิลป์ขึ้นในสภาพภูมิประเทศที่เป็นธรรมชาติ เพื่อให้คนที่มาเสพศิลปะนั้นได้ความรู้สึกสบายใจและพักผ่อนไปด้วย ภายในพื้นที่หอศิลป์มีอาคาร 2 หลัง หลังแรกเป็นอาคาร 2 ชั้นขนาดใหญ่ ชั้นล่างจัดแสดงนิทรรศการรองรับภาพไม่ต่ำกว่า 80-100 ภาพ เพราะฉะนั้นนิทรรศการที่มาจัดแสดงบริเวณนี้จึงเป็นนิทรรศการระดับชาติหรือเป็นศิลปินที่ต้องมีภาพจำนวนมากมาจัดแสดง ชั้น 2 จัดแสดงผลงาน และที่พักอาศัยของอ.วินัย ส่วนอีกอาคารหนึ่งแต่เดิมเป็นห้องสตูดิโอเก่าของอ.วินัย ตั้งอยู่ริมแม่น้ำน่านแวดล้อมร่มรื่นด้วยพรรณไม้นานา … Continue reading →

นำเสนอเรื่องราววิถีชีวิต ของชาวจังหวัดสุพรรณบุรี นับตั้งแต่หลักฐานสำคัญทางประวัติศาสตร์ ที่กล่าวถึงเมืองสุพรรณบุรีในอดีต หลักฐานที่แสดงถึงพัฒนาการของเมืองสุพรรณบุรี ตั้งแต่สมัยก่อนประวัติศาสตร์ ทวาราวดี ลพบุรี อยุธยา และรัตนโกสินทร์ เหตุการณ์ยุทธหัตถี กลุ่มชนต่างๆ ที่อาศัยในจังหวัดสุพรรณบุรี พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ สุพรรณบุรี จัดตั้งขึ้นตามโครงการพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ ประจำเมืองเมื่อปี พ.ศ. 2538 เพื่อให้เป็นแหล่งเรียนรู้ด้านโบราณคดี ประวัติศาสตร์มานุษยวิทยาศิลปวัฒนธรรมท้องถิ่นของจังหวัดสุพรรณบุรีและเพื่อสนองแนวพระราชดำริในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารีที่ได้พระราชทานให้กรมศิลปากรเพิ่มสาขาวิชาการ อื่นๆ ในการจัดแสดงของพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ การจัดแสดงนิทรรศการ การจัดแสดงนิทรรศการถาวรของพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ สุพรรณบุรี มีลักษณะของการผสมผสานระหว่างการจัดแสดงโบราณวัตถุ ศิลปวัตถุ กับสื่อจัดแสดงประเภทต่าง ๆ เช่น หุ่นจำลอง ระบบโสตทัศนูปกรณ์ ฯลฯ เพื่อให้ผู้เข้าชมได้รับทั้งความรู้และความเพลิดเพลินในเวลาเดียวกัน ยกตัวอย่างการจัดแสดงเป็นห้องต่างๆ เช่น ห้องบทนำ จัดแสดงหลักฐานทางประวัติศาสตร์สำคัญเกี่ยวกับเมืองสุพรรณบุรีในอดีต … Continue reading →

พิพิธภัณฑ์ศิลปะนกฮูก มักจะเรียกกันติดปากกันว่า พิพิธภัณฑ์นกฮูก แต่เอาจริงๆที่นี่ไม่ได้มีนกฮูกตัวเป็นๆน่ารักน่าชังให้ได้ดูกัน แต่เป็นแหล่งรวมศิลปะของสะสมที่เกี่ยวข้องกับนกฮูกอย่างเดียวเท่านั้น พิพิธภัณฑ์แห่งนี้เป็นแหล่งรวบรวมของสะสมเกี่ยวกับงานศิลปะและงานออกแบบที่ได้รับแรงบันดาลใจจากนกฮูกของรศ.ปรีชา ปั้นกล่ำอาจารย์คณะมัณฑนศิลป์ มหาวิทยาลัยศิลปากร ซึ่งมีทั้งของสะสมที่มาจากภายในประเทศไทย ประเทศในเอเชีย ยุโรป และอเมริกาเช่นนกฮูกวอลอี ซึ่งจัดแสดงออกเป็น 7 ส่วนตามวัสดุที่ใช้ในการสร้างสรรค์ผลงาน เริ่มต้นจากส่วนของนกฮูกเครื่องประดับ ที่มีทั้งสร้อยคอ สร้อยข้อมือ กำไล ตุ้มหู แหวน เป็นต้น ที่ล้วนแต่ใช้ความน่ารักของนกฮูกมาแต่งเติมสีสันให้สวยงาม กลายเป็นเครื่องประดับที่น่าใส่ประดับติดตัว ถัดมาเป็นโซนนกฮูกเรซิ่นจุดนี้ก็มีเรซิ่นรูปนกฮูกหลายแบบหลายสไตล์ มีทั้งมาเดี่ยว มาคู่และมาเป็นกลุ่ม วางโชว์ไว้อวดความสวยและน่ารัก ถัดมาเป็นนกฮูกเครื่องปั้นดินเผามีทั้งแบบที่เป็นสีดินเผาไม่เคลือบ และแบบที่ตกแต่งสีสันสวนงามและนำไปเคลือบเรียบร้อยแล้ว นอกจากนี้ยังมีว่าวนกฮูกจากอินโดนีเซีย นกฮูกกระดาษ สัญลักษณ์แห่งความมั่งคั่งของชาวพม่าและครกฮูกหินซึ่งเป็นของสะสมที่หาดูได้ยาก ภายในพิพิธภัณฑ์ยังมีห้องเรียนรู้ศิลปะการออกแบบพร้อมวิทยากรและครูที่มีประสบการณ์ด้านการออกแบบทั้งเด็กและผู้ใหญ่ อีกทั้งมีOwl Art Museum Shop ซึ่งเป็นร้านขายผลิตภัณฑ์ของที่ระลึกและร้านเครื่องดื่มและยังมีการจัดตลาดนัดคนรักนกฮูกทุกวันเสาร์สัปดาห์แรกของเดือนของทุกอย่างที่นำมาจำหน่าย เป็นของที่มีการออกแบบจากนกฮูกเท่านั้น … Continue reading →

ArtScience Museum นอกจากความสวยงามแปลกตาของอาคารรูป ‘ดอกบัว’ ที่ออกแบบโดย โมเช่ ซาฟดี้ สถาปนิกชื่อดังแล้ว พิพิธภัณฑ์ศิลป์และศาสตร์แห่งนี้ ยังเป็นพิพิธภัณฑ์แรกของโลกที่นำนวัตกรรมทางวิทยาศาสตร์และศิลปะมาจัดแสดงร่วมกันอย่างผสมผสานกลมกลืน โดยนิทรรศการส่วนใหญ่จะเป็นนิทรรศการหมุนเวียน มีกิจกรรมไฮไลท์ในแต่ละเดือนแตกต่างกันออกไป Asian Civilisations Museum พิพิธภัณฑ์อารยธรรมเอเชีย เป็นสถานที่จัดแสดงผลงานศิลปะ ข้าวของเครื่องใช้ และวัตถุโบราณต่างๆ ที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์จากทั่วทวีปเอเชีย วัตถุโบราณจากประเทศไทยหลายชิ้น เช่น พระพุทธรูปสุโขทัย รอยพระพุทธบาทสมัยศตววษที่ 19 เสื้อผ้าเครื่องประดับของชาวเขา ฯลฯ ก็จัดแสดงอยู่ที่นี่เช่นกัน ACM ถือว่าเป็นแหล่งเรียนรู้ที่สำคัญมากแห่งหนึ่งของเอเชีย MAD Museum of Art & Design หากต้องการจุดประกายความคิดสร้างสรรค์ด้านศิลปะและการออกแบบ พิพิธภัณฑ์ MAD คือสถานที่ที่คุณไม่ควรพลาด … Continue reading →

ศิลปะการแสดง เป็นการแสดงออกถึงจินตนาการ ความปรารถนาในจิตใจของมนุษยชาติ ในขณะที่การแสดงเป็นสัญชาตญาณอย่างหนึ่งของมนุษย์ เราทุกคนมีความปรารถนาอยากเป็นนักแสดงเสมอ บางครั้งความรู้สึกนี้อาจถูกเก็บซ่อนไว้ภายในใจ ความรู้สึกอยากเป็นนักแสดงเกิดขึ้นกับทุกๆคนและเป็นความรู้สึกที่อยากแสดงออก อยากถ่ายทอดระบายความรู้สึกในสิ่งที่ตนประทับใจอย่างเปี่ยมล้น หรือบางครั้งเพียงเพื่อต้องการสื่อสารให้ผู้อื่นได้รับรู้ เป็นความจริงว่าความรู้สึกอยากแสดงออกของเรานั้นไม่มีในงานศิลปะแขนงอื่น ไม่ใช่ว่าเราทุกคนอยากจะเป็นนักดนตรี จิตรกร ประติมากร สถาปนิก นักประพันธ์ ด้วยเหตุนี้ความเป็นนักแสดงจึงได้รับความสนใจมากเป็นพิเศษ มนุษย์เราทุกคนเป็นนักแสดงได้ทั้งนั้น ไม่ว่าจะมากหรือน้อยก็ตาม เพราะการแสดงไม่ว่าจะอยู่ในรูปแบบใด ลักษณะใด จะเป็นการกระทำที่ยั่วยวนจิตใจมนุษย์ได้มากที่สุด ศิลปะการแสดงนอกจากให้ประโยชน์ในด้านความบันเทิง ผ่อนคลายสำหรับมนุษย์ในสังคม ยังเป็นการเรียนรู้เพื่อเข้าใจในความเป็นตัวตนหรือเอกลักษณ์ทุกด้านของมนุษย์แต่ละสังคม แต่ละเชื้อชาติ ที่ต่างมีวิถีชีวิต ความเชื่อ ค่านิยม วัฒนธรรม ภาษา ศาสนา ที่แตกต่าง หรือคล้ายคลึงกัน รวมทั้งอิทธิพลที่มนุษย์มีต่อกันในทุกแง่มุม การศึกษามนุษย์โดยผ่านศิลปะการแสดงจึงเป็นอีกวิธีการหนึ่งที่จะเข้าใจรากฐานทางวัฒนธรรมทุกด้าน เข้าใจพฤติกรรมการแสดงออกของมนุษย์แต่ละสังคมเป็นอย่างดี การอนุรักษ์ สืบทอด เผยแพร่ และสร้างสรรค์ศิลปะการแสดง … Continue reading →

เมื่อเราพูดถึง ศิลปะ เรามักจะหมายถึง ความงาม แต่ความงามในที่นี้เป็นเรื่องของคุณค่า (Value) ที่เป็นคุณค่าทางสุนทรียะ แตกต่างจากคุณค่าทางเศรษฐกิจ ที่เป็นราคาของวัตถุ แต่เป็นคุณค่าต่อจิตใจ ความงามเกิดขึ้นด้วยอารมณ์มิใช่ด้วยเหตุผลความคิดหรือข้อเท็จจริง คนที่เคร่งครัดต่อเหตุผลหรือเพ่งเล็งไปที่คุณค่าทางวัตถุจะไม่เห็นความงาม คนที่มีอารมณ์ละเอียดอ่อนไหวจะสัมผัสความงามได้ง่ายและรับได้มาก ความงามให้ความยินดี ให้ความพอใจได้ทันทีโดยไม่ต้องมีเหตุผล ความยินดีนั้นเกิดขึ้นเองโดยไม่มีการบังคับ ความงามนั้นเกี่ยวข้องกับวัตถุก็จริงแต่มิได้เริ่มที่วัตถุ มันเริ่มที่อารมณ์ของคน ปัจจุบันความก้าวหน้าของเทคโนโลยีทำให้เราได้สัมผัสกับงานศิลปะในรูปแบบสื่อดิจิตอล ที่ทำให้งานศิลป์เป็นสิ่งที่เข้าถึงและจับต้องได้มากขึ้น ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อใส่เรื่องราวเข้าไปรวมกับเทคนิคคอมพิวเตอร์ ก็จะทำให้งานดีไซน์ดูมีชีวิตขึ้นมา งานกราฟ ฟิก โฆษณา นอกจากเครื่องมือซอฟต์แวร์แล้วล้วนแต่ต้องใช้ศิลปะในการรังสรรค์ แต่การจะสร้างงานศิลปะในระบบดิจิตอลนั้นเป็นเรื่องที่ยาก ใช้เทคนิคที่ต่างกัน เครื่องมือที่ใช้มีความละเอียดน้อยกว่า เรียกว่าพอใช้ได้แต่งานไม่ออกมาสมบูรณ์อย่างที่ควร งานดิจิตอลจะเน้นความเหมือนจริง ส่วนงานศิลปะจะเน้นเรื่อง Passion อารมณ์ความรู้สึกสื่อปรัชญาแนวคิด อีกทั้งชิ้นงานจับต้องได้ในมุมมองหลายมิติ แม้ตอนนี้เราจะมีเทคโนโลยีที่ใช้ปากกาวาดได้เหมือนธรรมชาติ แต่เทคนิคแตกต่าง เครื่องมือมีราคาแพงอย่างเช่นจอภาพต้องกว้างและให้สีทีคมชัดครบถ้วน แสดงสีตามจริงไม่ใช่พิมพ์ออกมาแล้วเป็นอีกสี ปากกาดิจิตอลที่นำเข้าข้อมูลต้อง … Continue reading →

ผู้สร้างสรรค์ผลงานศิลปะ หรือผู้ที่มีประสบการณ์การทำงานศิลปะหลายๆท่าน ปฏิเสธเจ้าเครื่องมือที่มีลักษณะเป็นกล่องสีเหลี่ยม มีหน้าจอ และมีก้อนพลาสติกที่พอดีกับอุ้งมือ ที่ทำหน้าที่ในการบังคับการใช้งาน อย่างสิ้นเชิง ทั้งๆที่มันสามารถเป็นเครื่องมือในการทำงานที่มาทดแทนเครื่องมือในการทำงานศิลปะได้เกือบหมดทุกประเภท ผู้สร้างสรรค์ผลงานศิลปะ หรือผู้ที่มีประสบการณ์การทำงานศิลปะหลายๆท่าน ปฏิเสธเจ้าเครื่องมือที่มีลักษณะเป็นกล่องสีเหลี่ยม มีหน้าจอ และมีก้อนพลาสติกที่พอดีกับอุ้งมือ ที่ทำหน้าที่ในการบังคับการใช้งาน อย่างสิ้นเชิง ทั้งๆที่มันสามารถเป็นเครื่องมือในการทำงานที่มาทดแทนเครื่องมือในการทำงานศิลปะได้เกือบหมดทุกประเภท การสร้างสรรค์ผลงานดิจิทัล คือการทำงานของสมองทั้ง 2 ด้าน สมองมนุษย์มีระบบการคิด 2 ด้านคือสมองด้านขวา คิดเรื่องความคิดสร้างสรรค์ ศิลปะ จินตนาการ ส่วนด้านซ้ายเป็นเรื่องของเหตุผล การคำนวน เป็นต้น  ด้งนั้นในการสร้างสรรค์งาน 3 มิติ (3D) จึงเป็นการทำงานที่สัมพันธ์กันระหว่างสมองทั้ง 2 ด้าน เนื่องจากการสร้างโมเดล หรือการกำหนดความเคลื่อนไหวของโมเดล จะต้องใช้ตัวเลขเป็นตัวกำหนด มีการคำนวน … Continue reading →

ศิลปะการแสดงเป็นสิ่งเชิดหน้าชูตา เป็นศาสตร์ชั้นแนวหน้าที่ทุกคนต้องเรียนรู้ ต้องสนใจ และต้องพยายามทำให้ได้ จนเกิดเป็นความเชื่อที่ว่า หากชายใดจะไปขอลูกสาวใคร จะต้องตอบคำถาม 2 ข้อ คือ รำมโนราห์เป็นหรือไม่ และขโมยควายเป็นหรือไม่ ถ้าไม่เป็นหรือขาดความรู้ ความสามารถข้อใดข้อหนึ่ง ฝ่ายพ่อตาแม่ยายก็จะไม่ยกลูกสาวให้ เพราะถือว่าเป็นบุคคลที่ขาดความรู้ความสามารถ ขาดประสบการณ์ เนื่องจากศิลปะการแสดง สามารถนำไปเป็นอาชีพได้ อีกทั้งยังเป็นที่เชิดหน้าชูตาให้แก่ครอบครัวอีกด้วย ส่วนเรื่องขโมยควายนั้น ไม่ได้เป็นการส่งเสริมการลักขโมย แต่เป็นการแสดงออกถึงความกล้าได้กล้าเสีย มีความเป็นนักสู้ สามารถปกป้องคุ้มครองวัวควาย ซึ่งเป็นเครื่องมือทำมาหากินของครอบครัวได้ มโนราห์ เป็นการละเล่นพื้นเมืองภาคใต้ที่สืบทอดกันมานานและนิยมกันอย่างแพร่หลาย เป็นการละเล่นที่มีทั้งการร้อง การรำ บ้างก็เล่นเป็นเรื่อง แสดงตามคติความเชื่อที่เป็นพิธีกรรม สันนิษฐานว่าได้รับอิทธิพลจากการร่ายรำของอินเดียโบราณ ก่อนสมัยศรีวิชัย มาจากพ่อค้าชาวอินเดีย สังเกตได้จากเครื่องดนตรีที่ เรียกว่า เบญจสังคีต ซึ่งประกอบด้วย โหม่ง … Continue reading →

การเรียนรู้ศิลปะ เป็นกิจกรรมการเรียนที่มีประโยชน์ต่อการพัฒนาผู้เรียนในหลายด้าน ช่วยให้ผู้เรียนมีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ มีจินตนาการทางศิลปะ ชื่นชมความงาม มีสุนทรียภาพ ความมีคุณค่า ซึ่งมีผลต่อคุณภาพชีวิตมนุษย์ กิจกรรมทางศิลปะยังช่วยพัฒนาผู้เรียน ทั้งด้านร่างกาย จิตใจ สติปัญญา อารมณ์ สังคม ตลอดจนการนำไปสู่การพัฒนาสิ่งแวดล้อม ส่งเสริมให้ผู้เรียนมีความเชื่อมั่นในตนเอง อันเป็นพื้นฐานในการศึกษาต่อหรือประกอบอาชีพได้ ในโลกของเด็ก ศิลปะ คือ การแสดงออกอย่างอิสระเสรี ที่เต็มไปด้วยจินตนาการและความคิดสร้างสรรค์ในสิ่งต่างๆ ความบริสุทธิ์ จริงใจ เปิดเผย ตรงไปตรงมา สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นตัวกระตุ้นให้เกิดการพัฒนาสมองทั้ง 2 ด้าน คือ ด้านอารมณ์และความเป็นเหตุผล รวมทั้งพัฒนาการด้านร่างกาย อารมณ์ สังคม สติปัญญา และการพัฒนาภาษา เพียงแต่ผู้ใหญ่ที่อยู่ใกล้ชิดเปิดโอกาสสนับสนุนให้เด็กได้แสดงออก ชื่นชมต่อธรรมชาติ การเคลื่อนไหว ดนตรี … Continue reading →

“ศิลปะการแสดง คือ การแสดงออกถึงจินตนาการ ความปรารถนาในจิตใจของมนุษยชาติ”ในขณะที่การแสดงเป็นสัญชาตญาณอย่างหนึ่งของมนุษย์ เราทุกคนมีความปรารถนาอยากเป็นนักแสดงเสมอ บางครั้งความรู้สึกนี้อาจถูกเก็บซ่อนไว้ภายในใจ ความรู้สึกอยากเป็นนักแสดงเกิดขึ้นกับทุกๆ คน และเป็นความรู้สึกที่อยากแสดงออก อยากถ่ายทอดระบายความรู้สึกในสิ่งที่ตนประทับใจอย่างเปี่ยมล้น หรือบางครั้งเพียงเพื่อต้องการสื่อสารให้ผู้อื่นได้รับรู้ เป็นความจริงว่าความรู้สึกอยากแสดงออกของเรานั้นไม่มีในงานศิลปะแขนงอื่น ไม่ใช่ว่าเราทุกคนอยากจะเป็นนักดนตรี จิตรกร ประติมากร สถาปนิก นักประพันธ์ ด้วยเหตุนี้ความเป็นนักแสดงจึงได้รับความสนใจมากเป็นพิเศษ มนุษย์เราทุกคนเป็นนักแสดงได้ทั้งนั้น ไม่ว่าจะมากหรือน้อยก็ตาม เพราะการแสดงไม่ว่าจะอยู่ในรูปแบบใด ลักษณะใด จะเป็นการกระทำที่ยั่วยวนจิตใจมนุษย์ได้มากที่สุด เราสนใจพฤติกรรมของมนุษย์ด้วยกัน และพร้อมที่จะแสดงออกเช่นกัน นอกจากนั้นในบางครั้งเราเสแสร้งแกล้งทำคิดว่าเราเป็นบุคคลอื่น “การแสดง คือ ศิลปะของการทิ้งบุคลิกของตนเอง แล้วนำเอาบุคลิกความรู้สึกของตัวละครมาสวมใส่ และทำให้การสวมใส่นั้นดูเป็นจริงเป็นจังสำหรับผู้ชม” การแสดงจึงเหมือนการถ่ายทอดความรู้สึกนึกคิดของตัวละคร ผู้แสดงต้องสวมใส่บุคลิกนั้นอย่างมีชีวิต ต้องรู้สึกในบทบาทการแสดง หากการแสดงเป็นเพียงการเสแสร้างแกล้งทำ และเพียงให้ดูเหมือนจริงผู้ชมก็จะสังเกตเห็นถึงข้อบกพร่องเหล่านั้นได้ ผู้แสดงมีหน้าที่ในการควบคุมร่างกาย จิตใจ น้ำเสียง อารมณ์ความรู้สึกด้วยจิตสำนึกและรู้สึกจริงใจในสิ่งที่ตนเองกระทำอย่างจริงใจ … Continue reading →